EKSTREMALNI – URODZENI W ZNAKU RYB, NAKSZATRA PŪRVA BHĀDRAPADĀ – Blog

Osoby, które urodziły się pomiędzy 4 a 17 marca mają Słońce w Pūrva Bhādrapadā – jednej z najbardziej ekstremalnych, mistycznych i niezrozumianych nakszatr. Na niebie zobaczymy ją jako Pegaz – cztery gwiazdy tworzące kwadrat. Nie tylko jednak Słońce przelewa na nas energię tej nakszatry. Może to czynić także nasz urodzeniowy Księżyc, ascendent bądź jakakolwiek planeta, która przebywała w tej części nieba, gdy przyszliśmy na świat. Jeśli chcesz dowiedzieć się czy niesiesz energię tej nakszatry, możesz to sprawdzić tutaj: https://horoscopes.astro-seek.com/nakshatra-vedic-astrology-online-calculator

Pūrva Bhādrapadā rozciąga się w znaku Ryb (astro zach.) / Wodnika i Ryb (astro syd.), pozostaje więc pod domeną Saturna i Jowisza (Bṛhaspati). Saturn reprezentuje silny, analityczny krytycyzm dotyczący powierzchownych koncepcji przyjemności i dostatku. Osoby urodzone w tej nakszatrze obdarza ogromną samodyscypliną i racjonalnym intelektem. Jowisz z kolei poprzez próby i błędy pozwala im dotrzeć do miejsca mądrości, w którym znajdują odpowiedź na to, czym naprawdę jest dostatek i przyjemność. Dusza dojrzewa poprzez doświadczenia wielu wcieleń i rodzi się do życia, które wydaje się być pełne szczęścia, ale także pełne dyskomfortu.

Słowo „pada” oznacza segment, nogę i stopę, a „Bhādra” ceremonię. Purva Bhadrapada z jednej strony uczy prowadzenia życia z poświęceniem dla sprawy i nie oczekiwania za to chwały dla siebie. Z drugiej strony jest w stanie wydobyć obsesje seksualne i żądzę władzy. W nakszatrze tej wybrzmiewa motto „paktu z diabłem”, a jednym z aspektów tej nakszatry jest jej związek z czarną magią.

Opiekunem konstelacji jest Aja-Ekapada – „wąż ognisty” lub „jednonogi kozioł”. W Tarocie związany jest z kartą Diabła, a w hinduizmie przedstawiany jest jako Rudra – Bóg Burzy i Zniszczenia. Jest też reprezentantem tajnych stowarzyszeń. Coś, co jest jednonożne, obejmuje również węża, a także pioruny, które wznoszą się w górę ku chmurom, jakby stanowiły filar. Ma to bezpośrednie odniesienie do Kundalini – energii Ziemi i energii życiowej, seksualnej płynącej wzdłuż kanału Sushumna, a także do wznoszenia świadomości. Tutaj zaangażowane są wszystkie ośrodki energetyczne, a Kundalini jest całkowicie aktywowane. Aja Ekapada jest smokiem, który zionie ogniem i konsumuje stworzenie w cyklach zniszczenia. Obniża witalność oraz entuzjazm po to, by człowiek stracił zainteresowanie tym, co konwencjonalnie w świecie pojmuje się jako sukces. Dlatego człowiek z energią Purva Bhadrapada nie znajduje satysfakcji w świecie materii, ale ma zdolność ku temu, by odnaleźć jej głębsze wewnętrzne znaczenie. Jako ten smok zionie ogniem (złością), ale jest to jego wewnętrzny ogień spalający zewnętrzne przejawienia świata, które sam jako świadomość powołał do istnienia. Ogień, podobnie jak złość i frustracja, jest niebezpieczny, przysparza bólu i cierpienia, ale jest zakorzeniony w pożądaniu materii, rzeczy zewnętrznych, które nie są potrzebne. Kiedy te podlegają „spaleniu”, obniżeniu ulega nadmierny entuzjazm kreowany pragnieniem ich posiadania. Ogień ma za zadanie zniszczyć aspekty, które doprowadzają do destrukcji i oddalają człowieka od jego boskości. Jest to zatem nakszatra oczyszczająca i transformująca. Kiedy stara forma ulegnie rozkładowi, musi ona zostać zniszczona, aby mogła narodzić się nowa.

Podobnie jak następna, bliźniacza nakszatra Uttara Bhādrapadā, Pūrva Bhādrapadā jest często reprezentowana przez dualistyczne symbole, takie jak człowiek o dwóch twarzach, jednonogi kozioł (diabeł), dwie tylne nogi łoża śmierci, gra światła i cienia czy czarno – biało obraz. Często widać to na zdjęciach profilowych osób, które mają osobistą planetę w tej nakszatrze. W kulturze te motywy znalazły odzwierciedlenie w wielu utworach, m.in. w powieści Stevensona „Dr Jekyll and Mr Hyde”, filmie Martina Scorsese (jego Księżyc też jest w Purva Bhadrapada) pt. „Ostatnie kuszenie Chrystusa” czy dramacie Goethego „Faust” (także Księżyc w Purva Bhadrapada). Na te ostatnie dzieła duży wpływ wywarła biblijna scena kuszenia na pustyni. Diabeł oferuje Chrystusowi m.in. panowanie nad wszystkimi królestwami świata pod warunkiem, że zrezygnuje on z boskiej woli, krótko mówiąc – zaprzeda mu swą duszę. Metaforyczne wstąpienie na pustynię, jest wyjściem poza normy społeczne, które pozwalały dotąd sprawiać wrażenie ludzkich i cywilizowanych. Wielu, którzy znajdą się w takim stanie dzikiej otchłani przejawia swą animalistyczną, niższą naturę – żądzy, pragnień, władzy, manipulacji, zemsty czy kontroli nad innymi. Mając pełne przyzwolenie na takie postawy, część istotnie pogrąża się w deprawacji „zaprzedając duszę diabłu”.

Destrukcyjna siła stojąca za nakszatrą Purva Bhadrapada pełni jednak swój wyższy, duchowy cel i w swej bezwarunkowej miłości nawet wzmacnia i chroni przestępców. Dzieje się tak dlatego, że jej zadaniem jest pozwolić doświadczającym działać zgodnie z ich wolą po to, by mieli okazję poznać swą instynktowną, niższą naturę („gadzi mózg”) ale też, co najważniejsze – jej konsekwencje. Są jednak i tacy ludzie, którzy nawet w obliczu wszelkich zakus, zachowują swoją świadomość i ukazują to, co mieści się w pojęciu „prawdziwe człowieczeństwo”. Biblijna scena kuszenia przypomina, jak niszczące dla duszy są działania podejmowane w chwili słabości, pod wpływem egoistycznych pobudek, niepewności, emocji, zagrożenia czy strachu (gęstsza, niższa częstotliwość wibracyjna). Wówczas człowiek łatwo sięga po coś, na co nie zapracował i ulega pokusom odciągającym od celu duszy. A jednak diabeł odstępuje tam, gdzie wie, że niczego nie ugra. Jest to druga strona procesu, jaki zachodzi w tej nakszatrze – uwolnienie umysłu od wszelkich przyjętych przekonań i form manipulacji. To właśnie tutaj wpisana jest walka z ograniczeniami, walka o uwolnienie się od programowania umysłu, zdobycie wolnej woli i odzyskanie duszy.

Ludzie z energią Purva Bhadrapada muszą pamiętać, że prawdziwą moc oraz dyscyplinę ciała i umysłu zbudują nie drogami na skróty lecz działaniami podejmowanymi w wewnętrznej mocy, z odpowiednio włożonym wysiłkiem ukierunkowanym na doskonalenie. Są bardzo niezależni, inteligentni i samowystarczalni. Dojrzali, stają się niezwykle szczerzy i oddani sprawie, przekonaniom lub zainteresowaniom. Wykazują oznaki silnej duszy, zbudowanej na fundamencie właściwego działania i dobrych uczynków. Posiadają głęboką filozoficzną mądrość i oryginalność w myśleniu. Potrafią doradzić, cieszyć się życiem i poznać jego mechanizmy. Człowiek o dwóch twarzach nie tylko wskazuje na istnienie strony cienia w każdym z nas, ale też na zdolność dostrzegania obu stron danego zagadnienia. Dlatego Purva Bhadrapada uczą się pokory, by nie popaść w ciemne zakamarki człowieczeństwa, jakimi są paranoja, pesymizm, przemoc, okrucieństwo czy skrzywione zachowania seksualne. Aby żyć w pełni swojego powołania, jak nikt inny muszą pamiętać, by swoich zasobów używać tak, by służyć większym celom przynosząc korzyść społeczeństwu. Muszą oddać swoje ego na rzecz wypełnienia działań filantropijnych.

Łoże śmierci nawiązuje do ceremonii pogrzebowej (w przeciwieństwie do nakszatr Phalguni, w których łoże skojarzone było z miłością i komfortem). Odnosi się nie tylko do fizycznej śmierci ale przede wszystkim do zmierzenia się ze stanem swojej duszy i własnego poziomu samokontroli. Pūrva Bhādrapadā daje możliwość znalezienia spokoju w przestrzeni między wymiarami. Z tego miejsca można doświadczyć zarówno przeszłości, jak i przyszłości, życia i śmierci, manifestacji i opóźnienia, ruchu w górę i w dół oraz jakiejkolwiek innej reprezentacji dwoistości. W momencie śmierci osoba staje w obliczu dwóch wymiarów, aby przejrzeć przeszłość, a jednocześnie zmierzyć się z tym, co istnieje poza nią. Odzwierciedla to możliwość dostrzeżenia problemów z dwóch punktów widzenia. Istniejąc w wielu wymiarach, lub na granicy dwóch różnych podejść, człowiek widzi prawdę każdego z nich i ma możliwość uczciwego działania zgodnie z nimi. Jest punktem środkowym, z którego można obserwować całkowicie przeciwstawne siły – jest tu osiągnięta równowaga, zdolność do ich zrozumienia oraz dostęp do nich w razie potrzeby.

Purva Bhadrapada pokazuje wyraźnie, że duchowość to nie spacer po parku i potrzeba zdjąć z siebie mnóstwo wierzchnich warstw i wyzbyć się pragnień, by dotrzeć do Źródła.