ASCENDENT W ZNAKU LWA

Ascendentalny Lew żyje po to, by cieszyć się życiem w pełni jak to tylko możliwe i by dokonywać w nim wielkich czynów. Uwielbia być w centrum uwagi, chociaż akurat on nie może żyć dla samego siebie. Władcą Lwa jest Słońce, a Słońce to gwiazda, centrum i decyduje o tym, kim jesteśmy. Reprezentuje poczucie własnej tożsamości, ego, osobowość i co najważniejsze – zarządza życiem. Przesłaniem ascendentalnego Lwa jest dążyć do samorealizacji oraz być najbardziej autentyczną i bajeczną wersją samego siebie. Jego naturalnym oczekiwaniem jest potrzeba aplauzu. Już we wczesnym dzieciństwie poprzez otoczenie, w którym się wychowuje, zewsząd słyszy potwierdzenia, jak dobrze jest być sobą. Zwykle otrzymuje aprobatę od rodziców, którzy są jego największymi fanami, nieustannie go dopingują, chwalą, mówią, jaki jest wspaniały i oklaskują wszelkie wysiłki. Tego typu zachęty odbierane z otoczenia kształtują dalsze uwarunkowanie w życiu.

Słońce wskazuje, jaka relacja zachodzi pomiędzy nami a naszym ojcem. Ponieważ dla ascendentalnego Lwa jest ono władcą wykresu, ojciec staje się centralną postacią, kultowym bohaterem jego życia. Osobowość ojca i jego sposób bycia będzie miała dominujący wpływ, więc spora część ascendentalnych Lwów dorastając pragnie być takim jak tata i będzie się na nim wzorować – tak pod względem wyglądu jak i zachowania.

Ojciec zazwyczaj staje się przyjacielem niezależnie od tego, jakie sam przejawia słabości. Co ciekawe, ascendentalny Lew często ma nadawane imię po tacie, co oczywiście nie pozostaje bez wpływu. Dość powszechne stają się zatem oczekiwania ojca, by dziecko było takie jak on, wyglądało, ubierało, zachowywało czy zajmowało się tym samym. W którymś momencie życia w dorastającym Lwie odzywa się jednak tęsknota, by samemu stać się królem swojego życia i wykształcić autonomiczną osobowość. A to naturalnie wpływa na dynamikę jego dalszych relacji z tatą. Dotychczasowy kult ojca, hołubienie go i wynoszenie na piedestał musi w końcu przekształcony zostać na wyrobienie poczucia wartości własnej. W przeciwnym razie Lew stale będzie porównywać się z innymi i uważać się za lepszego bądź gorszego od drugiego człowieka, wyżej lub niżej usytuowanego w hierarchii.

Jeśli chodzi o „sprawy sercowe”, kiedy Lew kogoś kocha, to kocha naprawdę. Ale może się też zdarzyć tak, że on po prostu zakocha się w swojej wizji danej osoby, zakocha się w osobie, jaką chce, by ona się stała, raczej niż w człowieku, którym w rzeczywistości jest. Zatem ważne jest, aby Lew dawał innym ludziom to samo prawo, które daje sobie – prawo bycia najprawdziwszą wersją siebie bez oczekiwań, że ktoś stanie się taki, jakim chciałby go widzieć.

Słońce jest siłą witalną, która sprawia, że czujemy się doenergetyzowani. To dlatego ascendentalny Lew jest tak energiczny i tętniący życiem. W jego obecności można wręcz poczuć ciepło i światło, które z niego wypływa. Jest w stanie rozjaśnić wszystko i wszystkich wokół siebie i czyni to z ogromnym sercem, chcąc, aby inni czuli się tak samo dobrze jak on. Dla niego każdy dzień jest jak urodziny. Każdy dzień jest okazją do świętowania życia i radowania się tym, że jest się tak niesamowitym człowiekiem. Jego życie jest jak niekończąca się uczta, celebracja, świętowanie – nie tylko na jego cześć, ale także na cześć innych. Jest jedną z tych osób, które sprawiają, że spotkanie z nią staje się niezapomnianym wydarzeniem i okazją, by podpatrzeć jak naprawdę wygląda, czuje, zachowuje się i żyje prawdziwy król.

Na podstawie interpretacji Waymana Stewarta